مردی که برای دین سوارست از سنایی غزنوی رباعی 374

1 تا نقش خیال دوست با ماست ما را همه عمر خود تماشاست

2 آنجا که جمال دلبر آمد والله که میان خانه صحراست

1 از هر چه گمان بر دلم یار نه آن بود پندار بد آن عشق و یقین جمله گمان بود

2 آن ناز تکلف بد و آن مهر فسون بود وان عشق مجازی بد و آن سود و زیان بود

1 جاودان خدمت کنند آن چشم سحر آمیز را زنگیان سجده برند آن زلف جان آویز را

2 توبه و پرهیز کردم ننگرم زین بیش من زلف جان آویز را یا چشم رنگ آمیز را