ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 378

1 ای گشته ز شاه عشق شهمات در خشم مباش و در مکافات

2 در باغ فنا درآ و بنگر در جان بقای خویش جنات

3 چون پیشترک روی تو از خود بینی ز ورای این سماوات

4 سلطان حقایق و معانی وز نور قدیم چتر و رایات

5 چون گشت عیان مجو کرامت کز بهر نشان بود کرامات

6 تا ساحل بحر سیل پیداست چون غرقه شود کجاست هیهات

7 ما مات تویم شمس تبریز صد خدمت و صد سلام از مات