1 به رخ شمع شبستانم تویی بس به قامت سرو بستانم تویی بس

2 نهان بودی زما، پیداستی باز کنون پیدا و پنهانم تویی بس

3 من و ما و دل و جان و سر و مال همه کفرست، ایمانم تویی بس

4 اگر در دل کسی بود، آن ندانم میان نقطهٔ جانم تویی بس

5 گر از خود دیگری گوید، من از تو همی گویم، که برهانم تویی بس

6 مرا پرسند: کز دانش چه دانی؟ چه دانم؟ هر چه میدانم تویی بس

7 ز گل رویان این عالم که هستند من آن می‌جویم و آنم تویی بس

8 نمیدانم که دردم را سبب چیست؟ همی دانم که: درمانم تویی بس

9 درین راه اوحدی را رهبری نیست دلیل این بیابانم تویی بس