تو مپندار که از عشق تو دل برگیرم از جلال عضد غزل 192

1 روز آنست که عالم طرب از سر گیرد و آسمان کام دل خود ز زمین برگیرد

2 رایت فتح سر و قد کشد اندر گردون گلبن باغ سعادت ز ظفر برگیرد

1 ای گلستان روی تو چون نوبهار خوش ما را به یاد عارض تو روزگار خوش

2 گفتی که مرهمی بنهم بر جراحتت دانی که خسته را نبود انتظار خوش

1 زلفی که چو دود است بر آتش وطن او را مشکل نبود در دلم آتش زدن او را

2 شمعی که دو عالم به یکی شعله بسوزد کی غم بود از سوختن صد چو من او را