تو مپندار که از عشق تو دل برگیرم از جلال عضد غزل 192

1 به سر انگشت نما زاهد انگشت نما را منظر دوست که تا سجده کند صنع خدا را

2 گر درین هر دو سرا خاک کف او به کف آرم التفاتی نکنم حاصل این هر دو سرا را

1 دوش چون خورشید رخشان را زوال آمد پدید برکنار آسمان شکل هلال آمد پدید

2 ماه نو را چون بدیدم هر زمانم نو به نو معنی باریک روشن در خیال آمد پدید

1 ازین دیار برفتیم و خوش دیاری بود به آب دیده بشستیم اگر غباری بود

2 ز آستان شریفت اگر فتادم دور گمان مبر که درین کارم اختیاری بود