ما را میفگنید که ما اوفتاده‌ایم از سنایی غزنوی غزل 272

1 ما را میفگنید که ما اوفتاده‌ایم در کار عشق تن به بلاها نهاده‌ایم

2 آهستگی مجوی تو از ماورای هوش کاکنون به شغل بی دلی اندر فتاده‌ایم

3 ما بی‌دلیم و بی‌دل هر چه کند رواست دل را به یادگار به معشوق داده‌ایم

4 از ما بهر حدیث به آزار چون کشد ما مردمان بی دل و بی مکر و ساده‌ایم

5 خصمان ما اگر در خوبی ببسته‌اند ما در وفاش چندین درها گشاده‌ایم

6 گر بد کنند با ما ما نیکویی کنیم زیرا که پاک نسبت و آزاده زاده‌ایم