1 به‌کنج نیستی عمریست جای خویش می‌جویم سراغ خود ز نقش بوریای خویش می‌جویم

2 هدایت آرزویم می‌کشم دستی به هر گنجی درین ویرانه چون اعما عصای خویش می‌جویم

3 جنون می‌آورد زین کاروان دنباله فهمیدن جز آتش نیست‌ گردی ‌کز قفای خویش می‌جویم

4 ز بس حسرت‌کمین جنس مطلبهای نایابم ز هرکس هر چه‌گم شد من برای خویش می‌جویم

5 جهانی آرزوها پخت و رفت از خود به ناکامی دو روزی من هم اینجا خونبهای خویش می‌جویم

6 خیالی‌ کو که نتوان یافت نقش پردهٔ خاکش سراغ هر چه خواهم ز‌یر پای خویش می‌جویم

7 محیط از وضع موج آغوش پروازی نمی‌خواهد من این بیگانگی از آشنای خویش می‌جویم

8 چه مقدار از دماغ نارسایی ناز می‌بالد که آن‌گل پیرهن را در قبای خویش می‌جویم

9 به خاکستر نفس دزدیده‌ام چون شعله معذورم بقایی‌ کرده‌ام گم در فنای خویش می‌جویم

10 نیستانی به ذوق ناله انشا کرده‌ام بیدل ز چندین آستین دست دعای خویش می‌جویم