جانم بسوخت از غم و بی غم از حسین خوارزمی غزل 242

1 جانم بسوخت از غم و بی غم نمیکنی دانی جراحت دل و مرهم نمیکنی

2 گفتم کنی عیادت ما از سر کرم مردیم و پای رنجه بماتم نمیکنی

3 ما از تو قانعیم بیک غمزه سالها یارب چه موجبست که آن هم نمیکنی

4 جان مرا ز آتش حسرت بسوختی جانا حذر ز آه دمادم نمیکنی

5 چون حسن خویش دمبدم افزون کنی جفا وز ناز و عشوه یک سر مو کم نمیکنی

6 جان مرا که محرم اسرار کبریاست اندر حریم وصل تو محرم نمیکنی

7 تا گفتمت که ای گل خندان به بینمت چشم مرا ز گریه تو بی نم نمیکنی

8 عالم ز عشق تو همه در شورشند و تو هیچ التفات جانب عالم نمیکنی

9 رفت آنکه از جفای تو فریاد کردمی یا ذکر جور و یاد ز بیداد کردمی