1 ای که هرگز نشود مست کسی اگرش باده تو در جام کنی

2 تو بخیلی و منت گویم ابر نه ازان روی که انعام کنی

3 بلکه زان روی که هرجا گذری روز روشن را چون شام کنی

4 به مثل گر شودت گریه هوس اشک را جای دگر وام کنی