ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 116

1 ای سخت گرفته جادوی را شیری بنموده آهوی را

2 از سحر تو احولست دیده در دیده نهاده‌ای دوی را

3 بنموده‌ای از ترنج آلو کی یافت ترنج آلوی را

4 سحر تو نمود بره را گرگ بنموده ز گندمی جوی را

5 منشور بقا نموده سحرت طومار خیال منطوی را

6 پر باد هدایتست ریشش از سحر تو جاهل غوی را

7 سوفسطاییم کرد سحرت ای ترک نموده هندوی را

8 چون پشه نموده وقت پیکار پیلان تهمتن قوی را

9 تا جنگ کنند و راست آرند تقدیر و قضای مستوی را

10 سوفسطایی مشو خمش کن بگشای زبان معنوی را