1 بیار آن می که پنداری روان یاقوت نابستی و یا چون برکشیده تیغ پیش آفتابستی

2 بیا کی گویی: اندر جام مانند گلابستی به خوشی گویی: اندر دیدهٔ بی‌خواب خوابستی

3 سحابستی قدح گویی و می قطرهٔ سحابستی طرب، گویی، که اندر دل دعای مستجابستی

4 اگر می نیستی، یکسر همه دل ها خرابستی اگر در کالبد جان را ندیدستی، شرابستی

5 اگر این می به ابر اندر، به چنگال عقابستی ازان تا ناکسان هرگز نخوردندی صوابستی