1 به خرد راه عشق می‌پوئی به چراغ آفتاب می‌جوئی

2 تو هنوز ابجد خرد خوانی وز معمای عشق می‌گوئی

3 مرد کامی و عشق می‌ورزی در زکامی و مشک می‌پوئی

4 زلف جانان ترازوی عشق است رنگ خالش محک دل جوئی

5 جو زرین شدی ز آتش عشق سرخ شو گر در این ترازوئی

6 ورنه رسوا شوی به سنگ سیاه از سپیدی رسد سیه روئی

7 بر محک بلال چهره زرست بولهب روی به ز نیکوئی

8 خون بکری کجاست گر دادی گریه و دیده را زناشوئی

9 به وفا جمع را چو صابون باش نیست گردی چو گردها شوئی

10 بس کن از جان خشک خاقانی که نه بس صید چرب پهلوئی