تو را که از لب چون پسته از اسیر شهرستانی غزل 285

1 تو را که از لب چون پسته قند می‌روید نمک ز داغ من دردمند می‌روید

2 ز آب دیده مجنون برای دفع گزند هنوز در ره لیلی سپند می‌روید

3 ز بار منت نشو و نما گریزان است نهال همت عاشق بلند می‌روید