آفتابا سوی از جلال الدین محمد مولوی غزل 2907

1 آفتابا سوی مه رویان شدی چرخ را چون ذره‌ها برهم زدی

2 آتشی در کفر و ایمان شعله زد چون بگستردی تو دین بیخودی

3 پست و بالا عشق پر شد همچو بحر چشمه چشمه جوش جوش سرمدی

4 عالمی پرآتش عشاق بود بر سر آتش تو آتش آمدی

5 هر سحرگه پیش قانون‌های تو سجده آرد دین پاک احمدی

6 بی وجودی گر تو را نقصان نهد بی وجودان را چه نیکی یا بدی

7 خاک پای شمس تبریزی ببوس تا برآری سر ز سعد و اسعدی