میگریست آن از عطار نیشابوری الهی نامه 3137

1 میگریست آن بیدل دیوانه زار آن یکی گفتش چرائی اشکبار

2 گفت گیرم میشکیبم برهنه چون نگریم زانکه هستم گرسنه

3 گفت اگرچه میکند نانت هوس چون زگرسنگی بگرید چون تو کس

4 گفت آخر چون نگریم ده تنه کاو ازان دارد چنینم گرسنه

5 تا بگریم همچو ابر نوبهار لاجرم میگریم اکنون زار زار