تو با این لطف طبع و دلربایی از سعدی شیرازی غزل 502

1 تو با این لطف طبع و دلربایی چنین سنگین دل و سرکش چرایی

2 به یک بار از جهان دل در تو بستم ندانستم که پیمانم نپایی

3 شب تاریک هجرانم بفرسود یکی از در درآی ای روشنایی

4 سری دارم مهیا بر کف دست که در پایت فشانم چون درآیی

5 خطای محض باشد با تو گفتن حدیث حسن خوبان خطایی

6 نگاری سخت محبوبی و مطبوع ولیکن سست مهر و بی‌وفایی

7 دلا گر عاشقی دایم بر آن باش که سختی بینی و جور آزمایی

8 و گر طاقت نداری جور مخدوم برو سعدی که خدمت را نشایی