ای از ادیب الممالک فراهانی دیوان اشعار 17

1 دی در هوای صحبت یاران غمگسار زی بوستان شدم بتماشای لاله زار

2 دیدم گل و بنفشه و نسرین و یاسمن پژمرده و نگون و پریشان و سوگوار

1 چو در خواب شد دیده پاسبان‌ها نوای درای آمد از کاروان‌ها

2 به محمل گزیدند جا خوبرویان به تن‌ها دمیدند گفتی روان‌ها

1 در این زمانه که یکسر جهانیان خرسند ز چیست ملت اسلام گشته خوار و نژند

2 جهانیان همه گشتند انجمن وین قوم اگر خود انجمنی داشتند بپراکند