ای از ادیب الممالک فراهانی دیوان اشعار 17

1 بامدادان خیل مرغان در چمن با عندلیب نغمه خوان گشتند با لحنی خوش و صوتی عجیب

2 شور و فریاد و فغان در صحن باغ انداختند از صغیر و از نفیر و از هدیر و از نعیب

1 باز بگشود صبا دست ستم زد سر زلف ریاحین برهم

2 ابر زد در صف بستان خیمه سرو افراشته بگردون پرچم

1 فضا و ساحت عدلیه یارب از چپ و راست تهی ز مردم دیندار و دین پرست چراست

2 بنای کژ نشود راست گفته اند ولیک بدست کژ منشان این بنای کژ شده راست