عشوه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1587

1 عشوه دادستی که من در بی‌وفایی نیستم بس کن آخر بس کن آخر روستایی نیستم

2 چون جدا کردی به خنجر عاشقان را بند بند چون مرا گویی که دربند جدایی نیستم

3 من یکی کوهم ز آهن در میان عاشقان من ز هر بادی نگردم من هوایی نیستم

4 من چو آب و روغنم هرگز نیامیزم به کس زانک من جان غریبم این سرایی نیستم

5 ای در اندیشه فرورفته که آوه چون کنم خود بگو من کدخدایم من خدایی نیستم

6 من نگویم چون کنم دریا مرا تا چون برد غرقه‌ام در بحر و دربند سقایی نیستم

7 در غم آنم که او خود را نماید بی‌حجاب هیچ اندربند خویش و خودنمایی نیستم