1 تو به گوهر ورای دو جهانی چکنم قدرِ خود نمی‌دانی

2 با زنان نیک هم نبردی تو با چنین زور مردِ مردی تو

3 چه کمست ای بزرگ زاده ترا در گشاده‌ست و خوان نهاده ترا

4 گر تو خود را در این سرای غرور از سرِ جهل و بخل داری دور

5 پنج نوبت زنی چو عقل و چو جان بر سرِ هفت چرخ و چار ارکان

6 ور قبای فنا بیندازی به قبیلهٔ بقای حق تازی

7 بر سه جانت بکن به شبگیری دو سلام و چهار تکبیری

8 آخشیجان و گنبد دوّار مردگانند زندگانی‌خوار

9 چه کنی در جهان بیم آرش زانکه بی‌پرسش است بیمارش

10 برگذر کین سرای پر وحلست نردبان پایه عمر و بام اجلست

11 هرکه بر متن این سرای رسید باز دستش به دیدگان بکشید