1 ای زلف تو تکیه کرده بر گوش ای جعد تو حلقه گشته بر دوش

2 ای کرده دلم ز عشق مفتون وی کرده تنم ز هجر مدهوش

3 چون رزم کنی و بزم سازی ای لاله رخ سمن بناگوش

4 گویند ترا مه قدح گیر خوانند ترا بت زره پوش

5 گیرم که مرا شبی به خلوت تا روز نگیری اندر آغوش

6 نیکو نبود که بی گناهی یک باره مرا کنی فراموش

7 گیرم که سنایی از غمت مرد باری سخنش به طبع بنیوش

8 بی روی تو بود دوش تا صبح از نالهٔ او جهان پر از جوش

9 یارب شب کس مباد هرگز زینگونه که او گذاشت شب دوش