زلفین تو تا مروحه دارند از آشفتهٔ شیرازی غزل 612

1 زلفین تو تا مروحه دارند بر آتش از آتش سودای تو دل گشته مشوش

2 خواهی که نسوزند ز سودای تو اسلام هندوبچگان را منشان بر سر آتش

3 گیسوی تو شد سلسله‌جنبان رقیبان افتاده از این سلسله جمعی به کشاکش

4 در بوته هجران چه گذاری دل ما را تا چند بر آتش بگذاری زر بی‌غش

5 مخمور شراب غم عشق تو احبا اغیار ز صهبای وصالت همه سرخوش

6 بر نرگس جادوی تو افسون نکند کار گر زلف تو دارند مرا نعل بر آتش

7 آشفته در آن طره سرکش چو اسیری داری خبری از دل عشاق بلاکش

8 بگذار به جان منتم ای مطرب خوشگوی بر دار ز دل بار گران ساقی مهوش

9 تا مست شوم مدح شهنشاه بخوانم آن شه که به معراج نبی تاخته ابرش