1 چشم شوخ تو فتنه میسازد ابروانت دو تیغه میبازد

2 قد و خدت چو بگذری بچمن بر گل و سرو و نسترن نازد

3 از همه نیکوان گرو ببری جلوه‌ات رخش حسن چون تازد

4 هر که تیری ز غمزهٔ تو خورد دین و ایمان و عقل و جان بازد

5 تیر مژگان کمان ابرویت دم بدم سوی هر کس اندازد

6 غمزهٔ شوخ را بگوی که تیر سوی هر بوالهوس نیندازد

7 چون ترا دید میرود از کار فیض‌ سوی تو دست چون یازد