1 نقطۀ خال لبت مرکز و ما پرگاریم همه سرگشته در آن دائرۀ رخساریم

2 خضر سرچشمۀ نوشیم و چنان می نوشیم که دو صد ملک سکندر بجوی نشماریم

3 آبرو را نفروشیم به یک جرعۀ می زانکه از ساغر ابروی تو ما سرشاریم

4 ما که با طرۀ زلف تو در آویخته ایم گر بگویند عجب نیست که ما طراریم

5 در گلستان حقائق که خرد خاموش است بلبل نغمه گر و طوطی خوش گفتاریم

6 به هوای گل رخسار تو زاریم و نزار مرغ زاریم و ز گلزار جهان بیزاریم

7 گرچه زان غمزۀ مستانه خرابیم ولی لاله سیان داغ و چه نرگس همه شب بیداریم

8 واعظا پند مده دام منه در ره ما ما که در پند تو جز بند نمی پنداریم

9 ای ملامت گر از اسرار قدر بیخبری که دچار غم عشقیم ولی ناچاریم

10 حذر از آه دل مفتقر غمزده کن زانکه در طور غمش نخلۀ آتشباریم