توان غم تو ز جان خراب دزدیدن از قدسی مشهدی غزل 413

1 توان غم تو ز جان خراب دزدیدن اگر ز شعله توان اضطراب دزدیدن

2 حباب‌وار برآور ز آب دیده سری چو دیده چند توان سر در آب دزدیدن؟

3 خیال هندوی چشم تو در نمی‌آید به چشم خلق، مگر بهر خواب دیدن

4 ز موج گریه‌ام افتد به گردن خورشید ز روی آب، شکم چون حباب دزدیدن

5 دلی که وصل تو جوید به حیله، آن یابد که طفل مکتبی از آفتاب دزدیدن

6 چو گل ز پرده برون‌آ، که بشکفد گلشن چو غنچه، روی چرا در نقاب دزدیدن