1 بیمار ترا دیده ی نمناک همانست پرهیز مکن کاین نظر پاک همانست

2 از گریه سواد بصرم شسته شد اما نقش تو در آیینه ی ادراک همانست

3 کوه ستمم در دل ماتمزده باقیست خار و خسکم در جگر چاک همانست

4 شد سلسله ی گردن شیران رگ جانم پیوند بران حلقه ی فتراک همانست

5 هر چند که خوبان نظر مهر نمایند با اهل نظر کینه ی افلاک همانست

6 صد بحر فرو رفت و لبی تر نشد آنجا شد زیر زمین پر گهر و خاک همانست

7 با آنکه جهانسوز بود آه فغانی در بستر خوابش خس و خاشاک همانست