1 نام تو بر زبان من باشد شکر اندر دهان من باشد

2 ای خوشا زندگی که من دارم اگر آن لعل جان من باشد

3 ندهم بوسه جز که بر لب خویش گر دهان تو زان من باشد

4 عاشق زلف و فتنۀ رویت هر که باشد بسان من باشد

5 آنکه گوش فلک کند سوراخ حلقهای فغان من باشد

6 و آنکه تا جاودان بخواهد ماند در جهان داستان من باشد

7 گفتم: آن دل که از منش داری گر نباشد زیان من باشد

8 گفت: جایی نمی رود دل تو ور رود در ضمان من باشد

9 در سر آستینت ار نبود بر در آستان من باشد

10 خانگی دوش با دلم می گفت غم که از دوستان من باشد

11 که مرا وصل گفت: باز مگرد از فلان تا نشان من باشد

12 غزلکهای این چنین موزمون بیشتر در قبان من باشد