1 عشقت از دایره عقل برون کرد مرا داخل سلسله اهل جنون کرد مرا

2 در غم عشق بتان هیچ کسی چون من نیست نظری کن که غم عشق تو چون کرد مرا

3 من نبودم به غم عشق چنین به طاقت کمی لطف تو بسیار زبون کرد مرا

4 بامیدی که مگر طعنه زنان نشناسند شادم از اشک که آغشته بخون کرد مرا

5 رسته بودم ز گرفتاری شیرین دهنان باز لعل تو مقید بفسون کرد مرا

6 کم نشد بی لب شیرین تو جان کندن من وه که این شیوه ز فرهاد فزون کرد مرا

7 ز ازل در دل من بود فضولی غم عشق فلک آشفته بدینسان نه کنون کرد مرا