عشق تو بلای دل درویش منست از ابوسعید رباعی 103

1 عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت عقلم شد و هوش رفت و دانش بگریخت

2 زین واقعه هیچ دوست دستم نگرفت جز دیده که هر چه داشت بر پایم ریخت

1 چشمی دارم همه پر از دیدن دوست با دیده مرا خوشست چون دوست دروست

2 از دیده و دوست فرق کردن نتوان یا اوست درون دیده یا دیده خود اوست

1 عشق آمد و خاک محنتم بر سر ریخت زان برق بلا به خرمنم اخگر ریخت

2 خون در دل و ریشهٔ تنم سوخت چنان کز دیده بجای اشک خاکستر ریخت

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما