باده عشق تو در هر دل اگر از طغرل احراری غزل 138

1 باده عشق تو در هر دل اگر جوش کند اگرش آب حیات است کجا نوش کند؟!

2 آرزومند وصال تو اگر هوشناک است به یکی قطره می وصل تو بیهوش کند

3 سر خود گرچه بر افلاک نو ساید حلقه داغ غلامی تو در گوش کند

4 طوطی هند شکرخایی لعلت بیند از خجالت سخن خویش فراموش کند

5 چشم آهوی تو آهو به ختن می‌گیرد بلکه آهو به سیه‌چشمی آهوش کند

6 از قضا خط برات اجل آرد هرکس چون دو پیکر ز کمربند تو آغوش کند

7 نخل شمشاد خرام قد او را بیند بی‌ابا سجده محراب دو ابروش کند

8 خم شود قامت او چون قد طغرل عمری هرکسی بار غم عشق تو بر دوش کند!