1 غم عشقت فزون شد چون کنم چون شکیب از حد برون شد چون کنم چون

2 مرا بی جرمی از خود دور کردی دلم زینغصه خون شد چون کنم چون

3 بکام اژدهای غم فتادم نمیدانم که چون شد چون کنم چون

4 دلی کان با وصالت داشت آرام کنون در هجر خون شد چون کنم چون

5 ز عشقت ای پری دیوانه گشتم سراپایم جنون شد چون کنم چون

6 بگرداب بلائی مبتلایم که نتوان زان برون شد چون کنم چون

7 بلای عشق و بی تابی و مستی جنون من فنون شد چون کنم چون

8 دلم در زلف بی‌آرام جا کرد سکونم بیسکون شد چون کنم چون

9 نمیگنجد دگر در سینهٔ فیض غمش از حد برون شد چون کنم چون