لبت به خنده شیرین چو همنفس از قدسی مشهدی غزل 223

1 لبت به خنده شیرین چو همنفس گردد به گرد لعل تو روح‌الامین مگس گردد

2 عجب که ره به رفیقان برم درین شب تار مگر دلیل رهم ناله جرس گردد

3 ز اشتیاق گرفتاری تو، طایر قدس ز سدره آید و گرد سر قفس گردد

4 کجاست وادی طور و شجر، که آتش عشق نه شعله‌ایست که بر گرد خار و خس گردد

5 دگر ز بی‌اثری‌های عشق، قدسی را رسیده کار به جایی که بوالهوس گردد