لعل لب تو شفاست ما از ابراهیم شاهدی دده غزل 7

1 لعل لب تو شفاست ما را درد تو همه دواست ما را

2 تا گشت جدا دلم ز تیغت هر لحظه غم جداست ما را

3 دل آینۀ جمال یارست زین آینه پر صفاست ما را

4 گفتی بکشم تو را بجایی این سعد بگو کجاست ما را

5 گر هست تو را هوای قتلم با لله که همین هواست ما را

6 گر خال و خط تو مشک خوانیم با خط تّو بس خطاست ما را

7 ای شاهدی از غمش چه نالی جورش همگی سزاست ما را