نور تو وانمود سپید از اقبال لاهوری زبور عجم 43

1 جهان ما که پایانی ندارد چو ماهی در یم ایام غرق است

2 یکی بر دل نظر وا کن که بینی یم ایام در یک جام غرق است

1 مرگ را سامان ز قطع آرزوست زندگانی محکم از لاتقنطوا ست

2 تا امید از آرزوی پیهم است نا امیدی زندگانی را سم است

1 ای امیر کامگار ای شهریار نوجوان و مثل پیران پخته کار

2 چشم تو از پردگیهای محرم است دل میان سینه ات جام جم است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران