قدت قدم زبار محنت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 210

1 آلودهٔ دنیا جگرش ریش ترست آسوده‌ترست هر که درویش ترست

2 هر خر که برو زنگی و زنجیری هست چون به نگری بار برو بیش ترست

1 آنرا که فنا شیوه و فقر آیینست نه کشف یقین نه معرفت نه دینست

2 رفت او زمیان همین خدا ماند خدا الفقر اذا تم هو الله اینست

1 دنیا به جوی وفا ندارد ای دوست هر لحظه هزار مغز سرگشتهٔ اوست

2 میدان که خدای دشمنش میدارد گر دشمن حق نه‌ای چرا داری دوست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما