طره ات گر ز دل م صبر چنین خواهد برد از کلیم غزل 177

1 طره ات گر ز دل م صبر چنین خواهد برد گریه ام شکوه زلف تو بچین خواهد برد

2 صاف میخانه ایام بود در ته خم غم دل را نفس بازپسین خواهد برد

3 چشم بد دور که از دولت بیسامانی کلبه ما گرو از خانه زین خواهد برد

4 صد رهم اشک ندامت اگر از سر گذرد عرق شرم کجا ره بجبین خواهد برد

5 نامم از صفحه ایام اگر گم نشود تحفه روسیهی بهر نگین خواهد برد

6 غمزه با عاشق بی برگ و نوا خواهد ساخت سر و سامان چو نباشد دل و دین خواهد برد

7 دل به پیکان تو خوش داشت کلیم آنهم رفت کی گمان داشت که کس راه باین خواهد برد