ای دل اگرت هوای این درگاه از فضولی بغدادی رباعی 17

1 بسان چنگ بصد پرده می نهفتم راز فغان که ناله بی اختیار شد غماز

2 مرا چو نی غم غربت به ناله می آرد کجاست همدم و غمخواری غریب نواز

1 غمت در سینه ام جا کرد چون بیرون شود یارب و گر ماند چنین حال دل من چون شود یارب

2 نمی خواهد شبی گیرم قراری بر سر کویش بلای بی قراری روزی گردون شود یارب

1 فلک ز دور مخالف مگر پشیمان شد که هرچه در دل ما بود عاقبت آن شد

2 مقیم زاویه محنت و بلا نشدیم مقام راحت ما خاک درگه خان شد