دل حظ خویشتن ز رخ یار برگرفت از سیف فرغانی غزل 123

1 دل حظ خویشتن ز رخ یار برگرفت دیده نصیب خویش ز دیدار بر گرفت

2 شیرین من بیامد و تلخی هجر خویش از کام من بلعل شکر بار برگرفت

3 ملک سکندرست نه آب آنکه جان من ز آن چشمه حیات خضروار برگرفت

4 آن درد را که هیچ طبیبی دوا نکرد عیسی رسید و از تن بیمار برگرفت

5 بنشین بگوشه یی بفراغت که لطف او رنج طلب ز جان طلب کار برگرفت

6 بر در نشسته دید مرا پرده بر فگند بر ره فتاده یافت مرا خوار برگرفت

7 وصلش بلای هجر ز عشاق دفع کرد مطرب صداع زخمه از او تار برگرفت

8 هر بیش و کم که هست بیاور که آن نگار رسم طمع از مال خریدار برگرفت

9 کاریست عشق صعب و اگر جان رود در آن هرگز نمی توان دل از این کار برگرفت

10 عشق آمد و ز دل غم جان برد حبذا این خستگی که از دلم آزار بر گرفت

11 دل خود نماند در دو جهان سیف از آنکه یار رسم دل از میانه بیکبار برگرفت