دل مپرسید چرا سوخته یا از بیدل دهلوی غزل 1134

1 دل مپرسید چرا سوخته یا می‌سوزد هرچه شد باب وفا سوخته یا می‌سوزد

2 برق آن جلوه‌گراین است‌که من می‌بینم خانهٔ آینه‌ها سوخته یا می‌سوزد

3 سوز عشق و دل افسرده زاهد هیهات از شرر سنگ‌ کجا سوخته یا می‌سوزد

4 اثر از نالهٔ ارباب هوس بیزار است برق تصویر که را سوخته یا می‌سوزد

5 غره صبر مباشید کزین لاله‌رخان هرکه گردید جدا سوخته یا می‌سوزد

6 برق سودای تو در پرده اندیشهٔ ما کس چه داند که چها سوخته یا می‌سوزد

7 رشحهٔ فیض قناعت بطلب ‌کاتش حرص خرمن عمر ترا سوخته یا می‌سوزد

8 ساز هستی ‌که حریفان نفسش می‌خوانند تا شود گرم نوا سوخته یا می‌سوزد

9 ای شرر ترک هوس ‌گیر که تا دم زده‌ای نفس هرزه‌ درا سوخته یا می‌سوزد

10 کیست پرسد ز نمکدان لب او بیدل کز چه زخم دل ما سوخته یا می‌سوزد