1 سر زلف تو نه مشکست و به مشک ناب ماند رخ روشن تو ای دوست به آفتاب ماند

2 همه شب زغم نخسبم که نخسبد آنچه عاشق منم آن کسی که بیداری من به خواب ماند

3 زفراق روی و موی تو زدیده خون چکانم عجبست سخت خونی که به روشن آب ماند

4 سر زلف را متابان سر زلف را چه تابی که در آن دو زلف ناتافتگی به تاب ماند

5 تو به آفتاب مانی و ز عشق روی خوبت رخ عاشق تو ای دوست به ماهتاب ماند