ای فیض بس است آنچه خواندی از فیض کاشانی رباعی 43

1 تجلی چون کند دلبر کنم شکران تجلی را تسلی چون دهد ازخود نخواهم آن تسلی را

2 بسوزد در تجلی و نسازد با تسلی دل ببخشدگر تسلی جان دهم آن جان تجلی را

1 ای که چون عمر میروی بشتاب خستگانرا به غمزهٔ دریاب

2 گروفا میکنی بوعده قتل کارم از دست میرود بشتاب

1 سبزهٔ خط تو دیدن چه خوش است در بهار تو چریدن چه خوش است

2 در جمالت نگرستن چه نکوست گل زگلزار تو چیدن چه خوشست