ای از صفات از ابراهیم شاهدی دده دیوان فارسی 1

1 یک ذره بدان دهن که گوید وز کتم عدم سخن که گوید

2 با حسن و رخ و شمیم زلفش از یوسف و پیرهن که گوید

1 رخش آتشم در درون می‌برد دو زلفش ز عقلم برون می‌برد

2 ندانم چه شد عقل و اندیشه را که عشقم به سوی جنون می‌برد

1 جز تحفه جان عاشق درویش ندارد جانا بستان زو که از این بیش ندارد

2 بیگانه شدم از همه خویشان به غم عشق عاشق به جز از یار کس و خویش ندارد