1 کردی ز غم آباد چو کاشانۀ ما را بازآ و ببین مونس هم خانه ما را

2 مگذار که ویرانه شود از غم هجران آباد چو کردی دل ویرانه ما را

1 هر لحظه سیل دیده به خون می‌کشد مرا سودای گیسویت به جنون می‌کشد مرا

2 گر به وعده‌های دل خلافت کشد رواست سوی سراب سوز درون می‌کشد مرا

1 تا دل نظری به حال خود کرد جز درد و غم نگار خود کرد

2 گر خاک سری فدای تو شد بگذر ز گناهش ار چه بد کرد