ای زلف و رخ تو چون شب و روز از جلال عضد غزل 147

1 ای زلف و رخ تو چون شب و روز این دلبند است و آن دل افروز

2 این دلجوی است و آن دلارام این دل خواه است و آن دل اندوز

3 زلف سیه تو چون شب قدر رخسار مه تو روز نوروز

4 بلبل که نوا همی نوازد گو ناله عاشقان بیاموز

5 گر مجلس ما نه لایق تست شمعی ز جمال خود برافروز

6 این درد بدل شود به درمان کاندر پی هر شبی بود روز

7 با شمع چو حال خود بگفتم بر من بگریست از سر سوز

8 این طرفه نگر که نام بختم زیرا سیه است که هست پیروز

9 تا چند جلال! فکر فردا خوش باش به نقد حالی امروز