زلف پر تابت مرا در تاب کرد از سنایی غزنوی غزل 104

1 زلف پر تابت مرا در تاب کرد چشم پر خوابت مرا بی خواب کرد

2 با تن من کرد نور عارضت آنکه با تار قصب مهتاب کرد

3 عنبرین زلف چو چوگان خم گرفت تا دلم چو گوی در طبطاب کرد

4 وان لب عناب گونت طعنه کرد تا سرشگم سرخ چون عناب کرد

5 گر عجب بود آنکه عشق تو مرا مست و هالک بی نبید ناب کرد

6 این عجب‌تر آنکه عشقت رایگان چشم من پر لولو خوشاب کرد

7 میغ روی خوب چون خورشید تو چشمهٔ خورشید را محراب کرد

8 و آتش روی ترا چون سجده برد همچو ابدالان گذر بر آب کرد