1 رخسارهات تازه گل گلشن روح نازک بود آن قدر که هر شام و صبوح
2 نزدیک به دیده گر خیالش گذرد از سایهٔ خار دیده گردد مجروح
1 گر سبحهٔ صد دانه شماری خوبست ور جام می از کف نگذاری خوبست
2 گفتی چه کنم چه تحفه آرم بر دوست بیدرد میا هر آنچه آری خوبست
1 کردم توبه، شکستیش روز نخست چون بشکستم بتوبهام خواندی چست
2 القصه زمام توبهام در کف تست یکدم نه شکستهاش گذاری نه درست
1 در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا
2 ور دل به خدا و ساکن میکدهای می نوش که عاقبت بخیرست ترا
1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما
2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما