1 چشمت ز حال ما چو نظر باز می گرفت این شیوه کاشکی هم از آغاز می گرفت

2 دل از بهانه ی تو زبون شد، چنین بود چون یا نکته دان سخن ساز می گرفت

3 فریاد کس نمی شنوی ور نه آه من می شد چنان بلند که آواز می گرفت

4 عشقت نهان نماند و ملامت شدم دریغ آن صبر کو که پرده به صد راز می گرفت

5 بسیار پشت دست گزید از خیال خام آن کو ندیده سبب ترا گاز می گرفت

6 چون آبگینه در دل عاشق شکست خورد جامی که با تو خانه برانداز می گرفت

7 نه تلخ باده یی تو فغانی که آن حریف شکر ز دست غیر به صد ناز می گرفت