1 چو باغ گشت خراب از خزان نماندش آب نماند آب مرآنجای را که گشت خراب

2 چو شد رحایی کافور سوده بیخت فلک گر آب ریخت کجا داشت گردش دولاب

1 احوال جهان بادگیر باد وین قصه ز من یادگیر یاد

2 چون طبع جهان باژگونه بود کردار همه باژگونه بود

1 بزرگوار خدایا چنان نمود خرد که بر دل تو غم و درد را اثر نبود

2 اجل رسیده یکی شارعست و نیست کسی در این جهان که برین شارعش گذر نبود