چشم و ابرویت به دل بردن قیامت از جلال عضد غزل 114

1 چشم و ابرویت به دل بردن قیامت می‌کنند بی‌دلان را بوته تیر ملامت می‌کنند

2 ای مسلمانان! دو چشمش زیر ابرو بنگرید کافران مست در محراب امامت می‌کنند

3 جان و سر، بل دین و دنیا را چه قدر ای مدّعی! عاشقان اوّل قدم ترک تمامت می‌کنند

4 با مَی و شاهد به پایان می‌برند اهل نظر پنج روزی کاندرین منزل اقامت می‌کنند

5 من سلامت جو شدم، لیکن دو چشم مست تو قصد جان مردم صاحب سلامت می‌کنند

6 دست بر سر می‌زنم چون سرو ازین غم تا چرا سرو را نسبت بدان بالا و قامت می‌کنند

7 کشتگان تیغ بیداد فراقت چون جلال در لحدها خاک بر سر تا قیامت می‌کنند