1 به دل ز شوق تو چون ناله در سماع آید اجابت از در و بامم به استماع آید

2 میی است در خم شوقم که گر به جوش رود هزار ذره و پروانه در سماع آید

3 چنان به نالش من روزگار خوش دارد که گر خموش شوم به سر نزاع آید

4 به بیع عشوه برم جان که مست ناز مرا اهانتی است که خود بر متاع آید

5 بجاست ناله مرغ چمن که گل به شتاب چنان رود که مگر از پی وداع آید

6 چسان فسانه بلبل برم به درد سرش سریست آنکه ز بوی گلش صداع آید

7 سر از اطاعت فرمان کشم جم و کی را که بنده یی که مطیع تو شد مطالع آید

8 نمونه ای ز وصال تو و نمایش ماست که ذره در نظر از هستی شعاع آید

9 به صبر داد «نظیری » قرار، فرمان ده که غم به بدعت و هجران به اختراع آید