ای یار چو روزگار از امیر معزی نیشابوری رباعی 37

1 از زین‌ دین عراق و خراسان مزین است این را دلیل ظاهر و حجت مبرهن است

2 حاجت نیایدش به‌ دلیلی و حاجتی کاقبال او شناخته چون روز روشن است

1 همیشه باد بقا و سلامت بُت ما که از وصالش ما را سلامت است و بقا

2 بتی که عارض او هست چون‌ گل سوری کشیده بر گل سوری‌اش عنبر سارا

1 روی آن تُرک جهان آرای ماه روشن است زلف او در تیره شب بر ماه روشن جوشن است

2 تاکه او را جوشن است از تیره شب بر طرف ماه راز من در عشق او پیدا چو روز روشن است