ای تن و اندامت از گل از اوحدی مراغه‌ای غزل 832

1 ای تن و اندامت از گل خرمنی عالمی حسنی تو در پیراهنی

2 دل که بالای تو و روی تو دید کی فرود آید به سرو و سوسنی؟

3 بی‌دهان همچو چشم سوزنت شد جهان بر من چو چشم سوزنی

4 آنکه ببرید از من بیدل ترا جان شیرین را جدا کرد از تنی

5 بر دلم داغ جفا تا کی نهی؟ بار چندین برنتابد گردنی

6 دوش می‌گفتی که: پیش من بمیر گر مجال افتد زهی خوش مردنی!

7 اوحدی مسکین به گیتی بی‌رخت کی قراری داشتی در مسکنی؟