ای کوی تو برتر از مکان‌ها از فیض کاشانی غزل 47

1 ای کوی تو برتر از مکان‌ها وی گم شده در رهت نشان‌ها

2 سرگشته به برّ و بحر گردند اندر طلب تو کاروان‌ها

3 ای غرقهٔ بحر بی‌نشانی وان گمره وادی نشان‌ها

4 هر غم‌زده‌ای‌ست از تو محزون وز تست نشان شادمان‌ها

5 از تست زمین فتاده بی‌خود وز شوق تو شور آسمان‌ها

6 راهی به تو نیست جز ره عشق خاصان کردند امتحان‌ها

7 در عالم عشق سیر کردیم دیدیم یکان‌یکان نشان‌ها

8 دل بر سر دل فتاده مدهوش تن بر سر تن سپرده جان‌ها

9 نزد دلدار رفته دل‌ها سوی جانان روان روان‌ها

10 جان‌ها همه پا کشیده از تن دل‌های همه کنده دل ز جان‌ها

11 سر بر سر نیزه‌های حسرت تن‌ها بر خاک جان‌فشان‌ها

12 هرکو از عشق گفت حرفی افتاد چو فیض بر زبان‌ها